40
เดือนหน้าผมจะกระพือปีกบินแล้ว ช่วงนี้สลวนอยู่กับการเตรียมภาษาและการรวบรวมเอกสาร วันนี้ผมเดินทางไปโรงพยาบาลเซนต์หลุยส์ เพื่อตรวจสุขภาพ นำใบรับรองแพทย์ไปขอวีซ่าและขอทุน เอกสารต่าง ๆ เป็นเหมือนจิกซวอแต่ละตัวที่ต้องค่อย ๆ แสวงหารวบรวมมาสะสมไว้ให้พร้อม ครบถ้วนสมบูรณ์ เมื่อคืนผมจำเป็นต้องอดอาหารอดน้ำตั้งแต่สามทุ่ม สองทุ่มผมดื่มน้ำให้เต็มกระเพาะอาหารแล้วเริ่มต้นปิดทวารต่าง ๆ ซะ ปรากฏว่ามิสซาเช้า ผมลืมตัวซะสนิท ดื่มเหล้าองุ่นที่เหลือในกาลิกซ์ไปสองอึกใหญ่ ๆ ตามด้วยน้ำอีกหนึ่งอึกกว่า ๆ แล้วมานั่งนึกได้ พร้อมกับวิตกจริตว่าจะมีผลกับการตวรจเลือดตรวจฉี่(หมู)รึเปล่า? เจ็บใจในความขี้หลงขี้ลืมของตนเอง..อุตส่าห์อดอาหารมาตลอดทั้งคืน แต่ก็เอาวะ...ไม่ลองไม่รู้
ปรากฏว่าผลการตรวจไม่มีอะไรผิดปกติกับเหล้าองุ่นสองอึกนั้น นอกจากกราฟคลื่นไฟฟ้าหัวใจ ที่หมอแผนกหัวใจเขียนลงไปว่าหัวใจโต และลักษณะกราฟคล้ายผู้ป่วยโรค Brugada syndrome หมออีกคนที่แจ้งผลการตรวจต้องเปิดกลูเกิลดูว่าโรคแปลก ๆ นี้คือโรคอะไร ปรากฏว่ามันคือ "โรคใหลตาย" มีอาการหัวใจหยุดเต้นเฉียบพลัน ซึ่งการวินิจฉัยนี้นำไปสู่การตรวจสอบหัวใจอย่างละเอียดอีกครั้ง ผมจำเป็นต้องเดินไปที่สถาบันหัวใจในอีกโซนหนึ่งของโรงพยาบาล อาจารย์หมอพูดคุยและตรวจสอบผลการตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจอีกครั้ง รวมทั้งเอาหูฟังเสียงการเต้นของหัวใจ หมอบอกว่าได้ยินเสียง..ฟู่่ฟู่่..ข้างใน จึงแนะนำให้ทำ ECHO หรืออัลต้าซาวน์ข้างในดู ปรากฏว่าหมอไม่พบว่าหัวใจโต ผนังหัวใจก็ไม่หนา แต่น่าจะเกี่ยวข้องกับคอเรสตอรอลและสิ่งที่เป็นไปได้มาก ๆ ก็คือ ผนังหัวใจมีรูรั่วเล็ก ๆ ซึ่งตอนนี้ยังไม่เป็นอันตราย แต่อนาคตเมื่อเรียนจบให้กลับมาตรวจอย่างละเอียดอีกครั้งว่ารูรั่วนี้จะขยายตัวหรือไม่....?? อาจารย์หมอปลอบใจว่า "ตามการวินิจฉัยของหมอ หลวงพ่อไม่ได้เป็น Brugada syndrome แต่น่าจะเป็น Atrial septal defect มากกว่า...555+ เอาเถอะ ถ้าพระจะให้ไปเมื่อไหร่ ก็ต้องไปเมื่อนั้นแหละ หรือไม่จริง???
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น