13
เมื่อตอนอยู่ปีพัก ได้ไปชิมลางเป็นผู้ให้การอบรมในบ้านเณรเล็กหนึ่งเทอม
เย็นวันหนึ่ง สามเณรจอมแสบขอท้าบราเดอร์จอมซ่าเล่นมวยปล้ำ
ผมตกลงใจใช้สนามบาสเป็นเวทีการแสดงสดเพื่อเรียกความหึกเหิมเข้ามาสิงสู่
การประลองกำลังของเราดำเนินไปอย่างเมามัน ที่สุด บราเดอร์กระโดดขึ้นค่อมสามเณรที่นอนเหยียดยาวอยู่บนพื้นสนามปากร้องตะโกนให้เพื่อนร่วมแก็งค์มาช่วยกันยำบราเดอร์
คุณพ่อรองอธิการวิ่งเข้าไปหยิบกล้องถ่ายรูปออกมาเก็บภาพข่าวร้อนแรงของพระศาสนจักร..สามเณรหลายคนวิ่งกรูเข้ามาให้ความสนใจ
ยิ่งได้ยินเสียงเชียร์ ความดิบเถื่อนของบราเดอร์ยิ่งทะลุเพดาน นี่ล่ะมั้ง ความเข้าใจยากของคนธรรมดา ๆ คนหนึ่ง แต่ผมกลับขนานนามมันว่า..น้ำจิ้มของชีวิต
ติดตามอ่านมาตั้งแต่แรกน่าสนใจปนทึ่งมากๆครับ
ตอบลบ