2 ความทรงจำ ณ บ้านหลังแรก

2

บ้านหลังแรกของผมเป็นบ้านพักครู

เราเลี้ยงสุนัขตัวใหญ่สีดำหน้าตาดุดัน ถึกเถื่อน

ใคร ๆ ในระแวกบ้านเกรงใจมันน่าดูเพราะมันทั้งหยิ่งและไม่เป็นมิตรกับมนุษย์ ..แม้แต่เจ้าของบ้านอย่างผม

วันนั้น ก๋งสุดเลิฟบอกให้ผมนำข้าวปลาอาหารไปประเค็นให้มันถึงที่

ในความเป็นเด็ก..ผมกลัว แต่ในความแก่แดด..ผมอยากรู้อยากลอง

ความหวั่นเกรงบารมีสุนัขระคนความประหม่าฉายประกายอย่างเปิดเผยเกินงาม

ผลก็คือ..มันประเค็นรอยเขี้ยวงดงามกว่าลงมาที่แขนของผม

แม่พาผมไปฉีดยาป้องกันพิษสุนัขบ้า..

ไม่แปลกใจแล้วใช่มั้ย..ที่นับแต่นั้น

ผมจึงเป็นของผมแบบนี้ !!!!