6
ผมชอบเฝ้ามองดวงตะวันค่อย ๆ อำลาพื้นโลกไปช้า ๆ แม้ทุกวันนี้ก็ยังชอบ
เมื่อก่อนผมชอบบันทึกภาพธรรมชาติที่สวยงามในเวลาสายัณห์ ดวงอาทิตย์กลมโตสีแดงส้ม ท่ามกลางหมู่เมฆรูปทรงแปลกตากับฝูงนกที่โผบินผ่านไป และหลังจากนั้น ฟากฟ้าจะเปลี่ยนสี..งดงามเกินคำบรรยาย
นั่งมองจนท้องฟ้ากลับกลายเป็นม่านราตรีและดาวดวงแรกส่องแสงเหนือยอดเขา
ทุกวันนี้ ผมยังคงพิสมัยการมองดูความเปลี่ยนแปลงบนฟากฟ้า เสมือนโรงละครธรรมชาติที่จิตรกรผู้ยิ่งใหญ่กำลังแสดงฝีมือมาสเตอร์พีซสักชิ้นให้มนุษย์ได้ประจักษ์แก่สายตา..แต่ละวันไม่เคยซ้ำแบบ
แต่แปลก ผมกลับไม่ต้องการบันทึกภาพเหล่านั้นไว้แล้ว
อยากปล่อยไปทุกอย่างเป็นไปตามวิถีทางของมัน สุขใจเพียงเฝ้าชื่นชมและปล่อยให้ความงดงามนั้นผันผ่านไปอย่างช้า ๆ ไม่ปรารถนายึดครองหรือเรียกร้องมากกว่านั้น
ชีวิตเป็นพระพรและบางสิ่งบางอย่างก็เกินกำลังของเรา เพียงรู้ว่า ดวงตะวันจะยังกลับมาใหม่ในวันพรุ่ง..มั่นคงเสมอเหมือนความรักของพระเจ้าที่มีต่อมนุษย์...เท่านี้ก็เพียงพอสำหรับมนุษย์ตัวเล็ก ๆ เช่นผม
.jpg)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น